We hebben er zo lang naar toe geleefd en nu is het werkelijkheid. Een werkelijk die even moest bezinken. Maar na een paar dagen hotel in Montevideo, het feit dat we weer herenigd zijn met de Landy en daarna een paar dagen camping is het besef eindelijk daar! Weg zijn we!

Dat besef kwam hard binnen. We zijn kapot. Het lijkt wel of alle stress en vermoeidheid eruit komt. Bij alle vier. Maar dat geeft niet. We verblijven op een camping aan zee. Het is hier prachtig en er is hier niets. We klussen aan de auto, die na transport helemaal opnieuw ingepakt moet worden. Tobe speelt met steentjes, eet stapels mandarijnen, crosst op zijn fiets en leest boekjes. Alles gaat traag, net zoals het koken op vuur. 

Hartje voor Uruguay
Het was een zachte landing in Uruguay. Niet alleen letterlijk met het vliegtuig. Alles verliep tot nu toe (en ik hoop dat de trend gezet is) soepeltjes. Van de binnenkomst in het land bij de douane (wat met de hond best spannend was), tot het eerste hotel, de fantastische stad Montevideo en zelfs het ophalen van de auto in de haven.

Rosaria
Het enige wat niet soepel verliep was mijn ervaring in de hypermercado van Montevideo Shopping. Waar ik met m’n afgeladen boodschappenkar niet door het sjieke winkelcentrum mocht. Ik werd tegengehouden door een strenge beveiligingsdame. Hoe ik ook m’n best deed in m’n beste Spaans, ik mocht niet doorsteken naar de parkeerplaats buiten het terrein. Daar waar Casper geparkeerd stond omdat hij niet in de parkeergarage van het winkelcentrum paste. Maar ook dit kwam goed. Rosaria, een Engels sprekende Uruguaanse, was mijn redding. Ze stopte mij en mijn boodschappen in haar auto en reed een heel eind om het winkelcentrum heen naar de parkeerplaats met Casper erop. ‘Zo mama, dat duurde echt te lang’, was Tobe zijn reactie.

Planning
Ik weet zeker dat we snel helemaal klaar zijn om verder te reizen. Het eerstvolgende op de planning: het spotten van walvissen voor de kust van Uruguay. Daarna rijden we richting Argentinië. Denken we. De watervallen van Iguazu moeten we zien. Veel verder hebben we nog niet gepland. Wordt vervolgd!