Blog Post

Home is where you park it

Laradventures • dec. 06, 2019

Thuis?

De Landrover staat weer voor de deur geparkeerd. De reis zit er op. We zijn 251 dagen onderweg geweest. Vanavond klappen we niet de tent uit en klimmen we niet het laddertje op naar ons bed. We zijn weer 'thuis' in Alkmaar. Na een paar dagen Istanbul, waar we onze reis feestelijk hebben afgesloten, hebben we flink gas gegeven. In zes dagen tijd zijn we naar Nederland gereden. We moesten wel. Want in Nederland wachtte een apk-keuring en een sollicitatiegesprek op ons. Bovendien werd het wat frissig, dat slapen in de tent. En (niet onbelangrijk) ons reisbudget staat in de min. Dus met een flinke portie tegenzin gaven we gas over de (tol)wegen van Bulgarije, Servië, Hongarije, Oostenrijk en Duitsland. Wakker worden in Servië en naar bed gaan in Boedapest alsof het niets was.

Ik moet opletten dat deze blog geen depressieve tirade wordt, dus laat ik positief beginnen.
Thuis zijn in onze luxe woning is heerlijk, Een douche die het doet en je altijd warm water geeft, een wasmachine waar je was schoon uit komt, een luxe bed waar je in verdwaald, een uitgebreide keuken en een kachel die aan kan zijn een waanzinnige luxe die het dagelijks leven ontzettend makkelijk maken. Zaken waarvan we na acht maanden totaal waren vergeten hoe normaal en luxe ze zijn voor ons in Nederland. Van die dingen genieten we dan ook. Na een week in Nederland zijn eerder genoemde zaken in het huishouden nog steeds wonderlijk.

De feiten en cijfers
Kilometers: 28.462
Dagen: 251
Lekkerste koffie: Istanboel (Federal)
Pechgevallen: 4 (2x de Landrover en 2x Casper)
Landen: 21 (+2) Nederland, België, Luxemburg, Frankrijk, Monaco, Italië, Kroatië, Bosnië en Herzegovina,Montenegro, Albanië, Noord-Macedonië, Griekenland, Turkije, Georgië, Azerbeidzjan, Armenië, Bulgarije, Servië, Hongarije, Oostenrijk en Duitsland. En ook nog: Vaticaanstad en Nagorno-Karabach.
Diesel: 3050 liter
Kampvuurtjes: 99+
Lekkerste toetje: Tres Leche van oma (Albanië)
Meest gespotte dier: schaap
Langste verblijf: Turkije (71 dagen)

Nederland

Nederland is schoon, plat, logisch en overzichtelijk. Men spreekt Nederlands. Geen moeilijk gedoe met handen en voeten, geen cultuurverschillen of ongeschreven regels waar je naar moet raden. Twee rijstroken zijn gewoon twee rijstroken, daar worden er niet zes van gemaakt. In de supermarkt kun je alles vinden, iedere dag van de week. Vrienden en familie wonen op bereikbare afstand. Dat was het positieve gedeelte.
Het mindere positieve gedeelte: het is hier koud, niemand zwaait enthousiast naar de Landrover, iedereen heeft haast, het is nooit stil, je bent nooit alleen, je mag niet zomaar ergens parkeren en je tent uit klappen, boodschappen zijn duur en iedere dag is (bijna) hetzelfde.

De omgekeerde cultuurshock

Reizen is geen vakantie. Iedere dag is anders. Je staat 's ochtends op zonder te weten waar je die avond slaapt. Er gebeuren altijd onverwachte dingen op een reisdag. Bijvoorbeeld een ontmoeting waardoor je links gaat in plaats van rechts. Het belangrijkste waar je mee bezig bent op een dag: waar rijden we ongeveer heen, waar vinden we voedsel, wie komen we tegen, wat gaan we zien en waar kunnen we veilig slapen? Het was vrij slopend, maar ook leerzaam, avontuurlijk en vooral fantastisch. Ons huis was daar waar we onze Landrover Defender parkeerde #homeiswhereyouparkit.

Nu terug in Nederland moet ik ontzettend wennen. Hoe maf het ook klinkt, het is echt waar! Ik had gedacht dat ik 'thuis zijn' echt fantastisch zou vinden na die lange tijd op reis. Lekker comfortabel, gezellig en vol frisse moed. Maar het valt tegen. Na drie dagen thuis geweest te zijn begon het al te kriebelen. Ik had al weer zin om in de Landrover te zitten en door prachtige landschappen te rijden, nieuwe mensen te ontmoeten en nieuw eten uit te proberen. En in geen stress voor de kledingkast omdat je toch maar beperkte keuze uit de auto kan toveren.

In de supermarkt kreeg ik bijna een paniekaanval door de hoge prijzen en de chagrijnige waffels van iedereen. De laatste tijd in Georgië, Armenië en Turkije moest ik altijd de tijd nemen voor boodschappen. Niet alleen vanwege de zoektocht in verschillende marktjes en stalletjes. Ook door alle gesprekken die er plaats vonden, foto's die gemaakt werden, thee die geacht werd in rust op te drinken en eten wat uitgeprobeerd moest worden. Op reis was het vaak een kwestie van creatief koken met wat er te vinden was aan ingrediënten. Vooral aangezien ik geen gluten eet. Nu in Nederland loop ik de supermarkt in, en na 5 minuten sta ik weer buiten met alles wat mijn hartje begeert. Klinkt heerlijk, maar gek is het ook.
Ik moet echt weer wennen aan het dagelijkse riedeltje: dezelfde straat, hetzelfde uitzicht, dezelfde mensen (hoe leuk die ook zijn). Het voelt benauwd. Zeker het wonen in een stad. Ik woon niet tijdelijk in een AirBnB waar ik snel weer vertrek zoals we in grote steden als Tbilisi, Istanbul en Baku hebben gedaan.
Ik mis het geluid van de natuur. Naar bed gaan als het donker wordt en opstaan als de zon opkomt. In plaats van staren in een kampvuurtje onder de sterrenhemel zitten we 's avonds op de bank naar Netflix te staren. De reis lijkt lang geleden.

Binnenkort publiceer ik een blog voor Travelgirls.nl over de omgekeerde cultuurshock!

Hopelijk gaan we onze draai snel weer vinden. Mede dankzij een leuke baan (fingers crossed), het uitzoeken van de reiskiekjes, avonden met vrienden + familie en ons superdeluxehuis lukt het vast snel weer om te genieten.
Dat we snel weer een nieuwe reis willen maken mag wel duidelijk zijn. Keep you posted!

< Ouder bericht

Landrography en Laradventures - Salda Lake - Turkey - Landrover Defender

De verkeerde chick

door Laradventures • 31 okt., 2019

Dag 229 van de reis. Ik scheur in onze Landrover Defender naar het ziekenhuis in het dorpje Yeşilova in Turkije. Naast me zit iemand die zijn naam veel te veel eer aan doet en dus witter ziet dan een spook.

Defender Lovers

door Laradventures • 11 okt., 2019

Landrover Defenders, je vindt ze prachtig of spuuglelijk. Aangezien we er al jaren in rijden zal het je niet verbazen dat Casper en ik van ze houden. Ondanks hun streken. En er zijn meer gekkies zoals wij. Afgelopen weekend bezochten we een festival met meer dan 100 Turkse Landrover Defenders en hun toffe baasjes. Op onze heenweg (naar Baku) in Turkije kreeg onze Landrover problemen, een kapotte waterpomp bleek de boosdoener. Op die manier maakten we kennis met Emre van Overland Anatolia . Hij verwees ons door naar een garage in Istanboel waar Gökhan onze auto perfect fixte. Heel wat andere reizigers hebben we ook geadviseerd om naar Overland Anatolia te gaan. Toen Emre vernam dat we weer in Turkije (op de terugweg) waren heeft hij ons uitgenodigd om naar het festival te komen voor Defender Lovers in Yalova. We maakten gebruik van die te gekke uitnodiging en reden er ietwat, zo'n 1400 kilometer, voor om. Maar dat was absoluut de moeite waard! De meer dan 100 Landrovers en al hun bijbehorende eigenaren leken al te weten dat er twee van die gekke Hollanders op het festival zouden zijn. We werden als helden ontvangen en maakten veel nieuwe vrienden. Twee nachten en drie dagen lang regende het non-stop, waardoor het terrein al snel veranderde in een grote modderpoel. Wat alleen maar leuk was uiteraard met al die offroad auto's. Niet alleen hadden we een te gekke tijd dankzij de Turkse gastvrijheid, auto's kijken en in de modder spelen. We kregen ook nog een cadeautje. Onze auto wordt voor vertrek uit Turkije helemaal gereinigd. Al onze gespaarde modder wordt weggepoets en ook de binnenkant wordt helemaal ontdaan van 6 maanden reisvuil. Super tof! Wordt vervolgd op Instagram . Iedereen ontzettend bedankt voor deze bijzondere ervaring. Hopelijk tot ziens. #defenderlovers Foto's: @ Landrography